EVLATLIK EDİNMEK …:: MAHMUT TOPTAŞ ::…

İslam’da asıl olan, başta insanlar olmak üzere bütün yaratılmışlara iyi davranmaktır.

Başta kendimize, ailemize, akrabalarımıza, köyümüze, şehrimize, ülkemize ve tüm dünyaya gücümüzle orantılı olarak iyilik yapmak görevlerimizden biridir.

Evlat Edinmek de bu iyiliklerden biridir.

Ancak ülkemizde “Evlat Edinme” deyince iki türlü evlat edinme olduğundan birbirinden ayırmada fayda vardır.

Zor durumda kalan ailelerin yardımına koşmak için çocuklarından birini veya bir kaçını bakmak üzere almak,

Deprem gibi harp gibi durumlarda babasız-annesiz kalan veya ikisi de sağ ama bakacak durumda olmayan ailelerin çocuklarına bakmak için almak iyidir, güzeldir, sevaptır.

Sevgili peygamberimizin dedesi Abd’ül-Muttalib vefat edince Amcası Ebu Talib’in himayesine girmiş ve onun yanında büyümüştü.

Sevgili peygamberimiz de, amcası Ebu Talib’in maddi yönden zor durumda olduğunu görünce Hazreti Ali’nin bakımı üzerine almıştı.

Eğer “Evlatlık Edinme” yi böyle anlıyorsak dediğim gibi iyidir, sevaptır.

Rabbimiz buyurur:

وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ 

“…İyilik ve takvada yardımlaşı­nız, günah ve düşmanlıkta yar­dımlaşmayınız. Allah’tan sakının, Allah’ın cezası şiddetlidir.” (Maide süresi ayet 5)

Dinimizin yasakladığı “Evlat Edinme” şekli evlat edinilen çocuğu kendi çocuğu olarak tanıtma, asıl babası ve annesiyle bağlarını koparma, bu günkü ifadesiyle kendi nüfusuna geçirme şeklinde olandır.

Aileye katılan bu yeni çocuk, ilerde o yeni ailenin mirasına da varis olacağından, çocuğun haram yemesine sebep olunduğu gibi diğer varisleri de mirasın bir kısmından mahrum etme oluyor.

Rabbimiz bu tür evlat edinmeyi yasaklamıştır:

وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ 

“…Evlatlıklarınızı da oğullarınız kıl­madı. Bu, si­zin ağızlarını­zın sözle­ridir. Allah doğruyu söyler. O doğru yola ulaştırır.

ادْعُوهُمْ لِآَبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آَبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا 

“Evlatlıkları (hakiki) babalarıyla çağırınız. Allah katında bu daha doğru­dur. Eğer babalarını bilmi­yorsanız, onlar sizin din kar­deşleri­nizdir ve dost­ları­nızdır. Bu konudaki hatalarınızdan size günah yok­tur. Ancak kalplerini­zin bile bile yaptıkları­nın (gü­nahı vardır) Allah bağışla­yandır, merhamet edendir.” (Ahzab süresi ayet 4-5)

Sevgili peygamberimize peygamberlik verilmeden önce eşi Hatice validemizin hediye ettiği köle Zeyd bin Harise’yi hemen azad etmiş, özgürlüğünü vermiş ve onu evlatlık edinmişti.

Kendisine peygamberlik verildikten sonra da yine halk tarafından “Muhammed’in oğlu” diyorlardı. Ahzab süresinin bu ayeti indiği andan itibaren evlatlıktan çıkarıldı ve İslam kardeşliği devam etti.

Dinimizin izin verdiği “Evlat Edinme” de nüfusa kaydetmek yok. Asıl anne ve babasıyla bağlarını koparmadan, kimin çocuğu olduğunu haber vererek, o çocuğu din kardeşi kabul ederek besler, büyütür, eğitir, evlendirir, sağlığında o çocuğa dilediği kadar malından bağışlayabilir.

Nüfusa kaydetmeden evlatlık alma işleminde dikkat edilmesi gereken, aldığımız kız ise, ergenlik çağına erdikten sonra hem kız, hem evin erkekleri mahremiyete dikkat etmeliler.

Evlatlık alınan erkek çocuksa, ergenlik çağına erdikten sonra  o da, evin kadınları da yine mahremiyete dikkat etmeliler.

Bu konuda Evlatlık edinilen kişiye düşen bir görev daha vardır. O da hakiki babası olmadığını bildiği halde kendisini “Evlatlık Edinen” kişiyi hakiki baba olarak yayması, söylemesi öyle bilinmesini istememesidir. Yani evlatlık edinen babaya ve anneye baba ve ya anne derken sevgi ve saygı nedeniyle söyleyebilir fakat asıl babası ve annesi olmadıklarını da ifade etmelidir.

Sevgili peygamberimiz bu durumu şiddetle yasaklamıştır:

مَنِ ادَّعَى إِلَى غَيْرِ أَبِيهِ ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ غَيْرُ أَبِيهِ ، فَالْجَنَّةُ عَلَيْهِ حَرَامٌ

“Kim babası olmadığını bildiği halde bir başkasını babası olarak iddia ederse ona cennet haram olur” buyurmuş. (Buhari, Sahih, K. Feraiz, babü men iddea ila ğayri ebihi, Müslim, Sahih, K. İman hadis no 96)

Hadisi şerh edenler, cennete gitme konusunda “Cezasını çekmeden, Allah’ın afvına nail olmadan cennet ona haram olur” demişler.

Evlatlık verilenler, babalık veya analık yanında büyüyenler, anne ve babalarınızın şartlarını değerlendirme imkanınız yoktur.

Onun için ne olursa olsun, anne ve babanız nasıl olursa olsun gidiniz, afvediniz, yardım ediniz, bağlarınızı kuvvetlendiriniz.